A przywoławszy lud wraz z uczniami swoimi, rzekł im: Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój i naśladuje mnie.Mk 8,34

Już w tym wersecie widzimy, że to co chce przekazać nie dotyczy tylko uczniów a jeszcze lud, który idzie za nim. Co w takim razie oznacza zaprzeć się siebie. To nie oznacza, że zwiększonej ascezy czy samodyscypliny. Nie chodzi też o to, że teraz uczniowie Jezusa mają mniej jeść czy rezygnować z jakiś własnych potrzeb.

Chodzi o zaprzeczenie się nie czemuś a komuś. SOBIE. [1] Własnym pomysłom czy ambicjom.

Warto zwrócić uwagę, że Jezus to mówi po tym jak Piotr miał właśnie własny pomysł na służbę Jezusa i zaczął go strofować, gdy ten powiedział o tym, że musi umrzeć.

A mówił to otwarcie. Wtedy Piotr, wziąwszy go na bok, zaczął go strofować.

Lecz on odwrócił się, spojrzał na swoich uczniów i zgromił Piotra, mówiąc: Odejdź ode mnie, szatanie, bo nie pojmujesz tego, co Boże, ale to, co ludzkie. Mk. 8,32-33

W zaparciu siebie widzę śmierć własnego ego, posłuszeństwo, pełne oddanie woli Bożej. I to nie dotyczy tylko uczniów ale wszystkich wierzących i naśladujących.

Kolejnym punktem po zaparciu się siebie jest : i weźmie krzyż swój.

Trzeba również (2) „wziąć swój krzyż”.  Nawet przed ukrzyżowaniem Jezusa, obraz niesienia swojego krzyża na miejsce egzekucji (Plutarch, De sera numinis vindicta §554b) był dobrze znany zarówno publiczności Jezusa, jak i Marka (Hengel 1977: 62; w przeciwnym razie Nineham 1963: 230). Ta metafora implikuje zarówno śmierć, jak i wstyd (Hbr. 12:2), ponieważ ukrzyżowanie było przeznaczone dla najbardziej zatwardziałych przestępców i rewolucjonistów popełniających zdradę przeciwko państwu. Że główne znaczenie jest tu metaforyczne, a nie dosłowne, wynika z dodania przez Łukasza „codziennie” w swoim równoległym fragmencie (9:23) i z faktu, że 8:38 zakłada, że wspólnota chrześcijańska będzie nadal istnieć do paruzji.[2]

Jezus za pomocą ostrej narracji pokazuje na co mogą liczyć ci, którzy za nim pójdą. Uczniowie muszą być gotowi na śmierć. Bo wzięcie krzyża właśnie to oznaczało i każdy słuchacz wiedział, że „weź swój krzyż” oznacza bądź gotowy umrzeć.

Już jak widzimy mamy śmierć ego w zaparciu się siebie oraz śmierć fizyczną za pomocą krzyża.

Drobna uwaga. Wzięcie krzyża nie oznacza, że spotkają nas jakieś niedogodności. Można współcześnie zauważyć tendencje iż w sytuacjach trudnych, problematycznych, skomplikowanych, niektórzy używają zwrotów. „niosę właśnie teraz swój krzyż” albo „Mam krzyż Pański z …..”.

To zrozumienie jest błędne. „Wziąć krzyż” znaczyło nieść jego poprzeczną belke na miejsce egzekucji, zwykle wśród szyderstwa tłumu. [3]

I odbiorca ewangelii Marka doskonale to rozumiał, bo był tego świadkiem oraz na pewno znał wielu innych chrześcijan, którzy właśnie taką śmiercią zginęli.

W końcu po zaparciu się siebie i wzięciu krzyża, Jezus mówi aby Go naśladować. Zwróć uwagę drogi czytelniku jak ciężką droga jest droga ucznia i naśladowcy. Zaparcie się siebie – śmierc ego, wzięcie krzyża – pełna gotowość aby oddać życie za Jezusa i dopiero w takim stanie naśladować Go.

To co właśnie powiedział Jezus być może dla wielu wydawało się radykalne i trudne do przyjęcia. I faktycznie takie było. Czytelnicy Marka jakby właśnie w czasach w których dostają największe prześladowania, są zabijani i torturowani. Na pewno zadawali sobie pytania o sens tego. Na pewno wielu z nich miało wątpliwości i być może zmagali się z trudnymi myślami na temat wiary, życia, Boga i Jezusa. Marek jakby przychodzi do nich ze swoją ewangelią, „Dobrą nowiną” i rzeczywiście w tych słowach odbiorca może usłyszeć tą dobrą nowinę. Jezus nawołuje radykalnie do posłuszeństwa i oddania. W tamtych czasach w dobie prześladowań, gdzie śmierć za wiarę czaiła się za rogiem te słowa były jak potwierdzenie.

Jak dobry kierunek i poświadczenie „ dobrze robisz uczniu”.

            Nasuwa się od razu myśl o współczesne chrześcijaństwo. Do jakiej wiary i do jakiego uczniostwa zaprasza mnie ten fragment. Czy jestem w pełni oddany Jezusowi tak jak On tego ode mnie oczekuje?

Obecnie zaparcie się samego siebie może brzmieć dość radykalnie. Ale radykalnie dla współczesnego świata, który żyje w grzechu i relatywizmie. Jednak dla nas, dzieci Bożych wypełnionych duchem zapieranie się siebie jest to wręcz przywilej. Dla świata jest to radykalne.

Kiedy Świat  mówi Ja – my mówimy Jezus.

Świat mówi twoje – my mówimy „nie moje, Jezusa”

Bo żyje już nie ja ale żyje we mnie Chrystus. Ga.2.20

Wpis dedykuje wszystkim naśladowcom Jezusa Chrystusa!!!!

Polecam inne moje wpisy:

Woda w wino.

[1] Stein Robert, Mark Grand Rapid, Mich 2008 str. 407

[2] Stein Robert, Mark Grand Rapid, Mich 2008 str. 407

[3] Craig Keener Komentarz historyczno-kulturowy do Nowego Testamentu  Warszawa 2017 str.99